خانه سرهنگ بخردی اصفهان که مربوط به دوره قاجار است و در خیابان چهار باغ پائین قرار دارد، میراثی تاریخی و فرهنگی که گچ کاری‌ها، نقاشی‌ها و معماری بسیار چشم نوازی دارد و پنجره‌های ارسی و رقص نور در شیشه‌های رنگی‌اش با روح آدمی بازی می‌کند. مرمت و بهره برداری این خانه تاریخی که در دست صندوق توسعه و احیاء قرار دارد در سال ۹۷ و به دنبال مزایده به یک مرمتکار واگذار شد و امروز زندگی دوباره در این میراث زیبای تاریخی و فرهنگی جریان دارد.
«مژگان محمدی» هعمان دختر جوانی است که بهره بردار خانه تاریخی سرهنگ بخردی در استان اصفهان صندوق توسعه و احیاء را متقبل شده است، و ماجرای خودش و سرهنگ بخردی را از معرفی خودش آغاز می‌کند و به صابتا میگوید: در مقطع کارشناسی مرمت آثار و ارشد صنایع دستی تحصیل کردم و در ادامه اقدامات اولیه تحصیل در مقطع دکتری را انجام دادم، قرار بود برای ادامه تحصیل مهاجرت کنم اما مادر و برادرم که دوست نداشتند از کشور بروند پیشنهاد دادند خانه‌ای پیدا کنم و آن را مرمت کنم، همین شد که من به جست و جوی خانه‌های میراثی مشغول شدم.
وی با بیان این که ابتدا خانه میراثی سرهنگ ایرج را دیده است، تصریح می‌کند: زمانی که این خانه تاریخی را پیدا کردم با خودم گفتم هرطورشده باید آن را بگیرم و مرمت کنم، قسمت هم همین شد تا در مزایده شرکت کنم و بتوانم مرمت و بهره برداری خانه را برنده شوم و این شد که تمام خانواده من از برادر و مادر همه در زمینه مرمت این خانه درگیرشدیم.
این مرمت کار با اشاره به این که در سال ۹۷ در مزایده صندوق توسعه و احیاء شرکت کردیم، میگوید: اوج تورم را در فعالیت‌هایمان شاهد بودیم به طوری که براساس پیش بینی‌ها مرمت و تجهیز بنا ۳ میلیارد و ۲۰۰ تومان ارزیابی شده بود اما یک صفر به ارقام ما اضافه شد و هنوز هم قرار است این داستان در جریان مرمت تداوم داشته باشد.
این فعال گردشگری با اشاره به این که گردشگری ایران قابل اعتماد نیست، میگوید: حقیقتا گردشگری ایران قابل اعتماد نیست و نمی‌توان گفت هزینه‌ای که در این مسیر انجام دادم قرار است قطعا بازگردد چرا که گردشگری فصلی است و در خصوص نیروهای انسانی و بهره بردار پیش‌بینی درستی بر پایه استمرار وجود ندارد.
وی با اشاره به این که علاقه و عشق در این مسیرحرف اول را می‌زند، تصریح می‌کند: اگر زمان برمی‌گشت هزار سال و هزار بار دیگر به این مسیر برمی‌گشتم چرا که این مسیر سراسر عشق است و این عشق را از زمانی که به دانشگاه رفتم یاد گرفتم، وقتی به ما گفتند از این به بعد با تحصیل در این رشته، کهنه پرست خواهید شد و نو بودن جذابیتی برایتان ندارد. همین است که امروز من حسی که به بناهای کهنه و تاریخی دارم را نمیتوانم در هیچ بنای نویی ببرم.
محمدی با بیان این که انسان در این مسیر قدم می‌گذارد تا حالش خوب باشد، گفت: در این مسیر هستم تا حالم خوب شود و در این خصوص نیز آدم‌های متعددی گردهم هستند و تاریخچه این بنای تاریخی و فرهنگی گویای عقبه و شناسنامه و هویت ماست.
وی با اشاره به این که روح و عمق این فضا را گردشگران خارجی بیشتر از گردشگران ایرانی درک می‌کنند، گفت: از این حقیقت متاسفم؛ شاید ما ایرانی‌ها احساس می‌کنیم این بنا برای خودمان هست و جذابیتی ندارد در حالی که این بنا برای گردشگر خارجی جذابیت غیرقابل تصوری دارد و با تک تک دیوارها و جزئیات بنا عکس می‌اندازند و ارتباط برقرار می‌کنند ولی عموما گردشگران ایرانی به کلیات بسنده می‌کنند و در این میراث فرهنگی تعمق نمی‌ورزند.
این فعال فرهنگی با اشاره به این که علاقه‌مندی گردشگران را در نظرخواهی تریپ ادوایزر دنبال کردیم و بیشترین واکنش را در آن داشتیم، میگوید: گردشگران متعدد خصوصا گردشگران اروپایی که علاقه ویژه‌ای به چنین بناهایی دارند، نظرات خود را در سایت تریپ ادوایزر نشر می‌دهند.
وی با اشاره به این که خانواده مرمت این بنا به اتفاق خانواده انجام شده است، میگوید: ۱۰۰ درصد مرمت این بنا به اهتمام مالی دو برادرم انجام شده و من عملا هیچ سرمایه مالی نداشتم و تمام هزینه‌ها را خانواده متحمل شدند و به هیچ عنوان هم ابراز پشیمانی نکرده‌ایم.
انتظار بیشتری داشتیم!
محمدی با بیان این که تصورمان از سمت ارگان‌های دولتی بیش از این است، تصریح میگوید: حمایت‌های قابل توجهی خصوصا ازسمت صندوق توسعه و احیاء شدیم ولی توقعمان بیشتر بوده است و بیش از انتظارمان درگیر سلسله مراتب‌های دولتی شدیم در حالی که انتظارمان از نهادهای مختلف به خصوص صندوق با توجه به ظرفیت‌های بالایی که دارد بیش از این است.
وی اضافه می‌کند: وقتی ما از عمق وجود و قلبی برای این مرمت وقت گذاشته‌ایم انتظار داریم رفتارها و برخوردها هم دلی باشد تا بقیه هم ازاین برخورد الگو بگیرند در عین حال برخی از دیگر ارگان‌های متولی خصوصا در سطح استان‌ها، بیش از انکه درگیر حمایت از سرمایه‌گذار باشند درگیر باندبازی هستند.
این فعال اقتصادی با اشاره به این که امروز در اصفهان اتحاد بین جامعه هدف، کمتر به چشم می‌خورد، میگوید: امروز نه مرمت کار استاد را قبول دارد و نه استاد مرمت کار را، نه دانشگاهی فعال تجربی را قبول دارد و نه استادکار تجربی استاد دانشگاه را و… و همین مسئله امروز به تفرقه میان خیلی از جامعه مورد نظر منجر شده است.
وی با بیان این که این رویه نه تنها باعث رشد نمی‌شود بلکه زمینه‌ساز اتفاقات بدی مانند تخریب بافت و میراث فرهنگی هم می‌شود، تصریح می‌کند: به طور مصداق از دانشگاه خواستم که دانشجویان ترم ششم به بعد را برای بازدید به این مکان بیاورند چرا که این محل موزه آثار محسوب می‌شود و هر تخصصی می‌تواند از این ظرفیت استفاده کند و بسیاری از دانشجویان نیز می‌توانند دوره کارآموزی خود را در این محل بگذرانند.
محمدی ادامه می‌دهد: دانشگاه با ما همکاری نکرد و نهایتا پاسخ آنها به عدم همراهی با این چنین ایده‌هایی ختم شد و البته تعجب آورتر اینکهبرای همکاری تمام پروژه را میخواستند و در عین حال که این عمل را نفی کردم از من خواستند بیرون بروم! البته این در حالی بود که من دانشجوی همان دانشگاه بودم.
سرمایه‌گذاری مقدمه گردشگری
این سرمایه گذار در پاسخ به این که «آیا سرمایه گذاری در بناهای تاریخی و میراث فرهنگی را به دیگران نیز توصیه می‌کنید؟» میگوید: نمیتوانم بگویم نه، اما میگویم، آهسته و محتاط بیا و شرایط را بسنج اگر تنها چیزی که به آن نگاه می‌کنی فواید اقتصادی است باید بگویم این فعالیت به درد تو نخواهد خورد اما اگر حس و روح تو این فضاها را میگیرد و این خدمت رسانی را با جان و دل می‌خواهی به تو میگویم؛ خوش آمدی.
وی در پایان سرمایه گذاری را مقدمه گردشگری میداند و تصریح می‌کند: در مسیر گردشگری و خدمت که وارد شدی، باید اخلاق مدار باشی و به اصطلاح اگر فردی از ناراحتی با تو بد رفتاری کرد باز هم بتوانی تشکر کنی و حس خوب منتقل کنی ولی اگر نتوانی در این زمینه موفق باشی تمام فرایند ذهنی‌ات با شکست مواجه خواهد شد.
انتهای پیام
نوشته بیا اما محتاط! / روح و عمق این فضا را گردشگران خارجی بیشتر از گردشگران ایرانی درک می‌کنند اولین بار در پایگاه اطلاع رسانی صابتا|اخبار بناهای تاریخی. پدیدار شد.
بدون دیدگاه